Ik werd als kleine kitten gevonden langs de weg en ik was boos, heel boos. Ik moest naar een gastgezin en het beheer van het asiel vroeg: ‘Wie durft de uitdaging aan? Ze blaast, spuugt, gromt, krabt, bijt…’ Tja, er was gelukkig een gastgezin die het aan durfde. Met twee grote handschoenen werd ik in de reismand gestopt.

Eenmaal bij het gastgezin bleek ik helemaal niet zo te zijn, ik was gewoon bang en een kat in het nauw… Ik ben nu een geweldige kroelpoes, oppakken vind ik niet leuk, maar dat aaien; heeeerlijk! Ik kom heel graag bij je op schoot liggen, want dat kroelen kan ik geen genoeg van krijgen. Spelen vind ik ook leuk, overal achteraan en met een maatje vind ik nog leuker. Kinderen vind ik ook prima, maar die vind ik soms nog wel een beetje spannend. En er loopt ook een hondje rond.

Oh ja, weet je wat ik ook heb? Een mooi wit puntje aan het einde van mijn staart. Kom dat maar gauw bekijken en misschien zijn wij wel een match.