Toen we ongeveer 10 weken oud waren zijn we als zwervertjes op het asiel gekomen, onderkoeld en verzwakt. Met veel liefde en zorg zijn we weer helemaal gezond geworden en mochten we naar een gastgezin. Dat was wel echt spannend hoor! Er zijn hier nog andere grote katten, kittens, een hond, grote mensen die de hele tijd bewegen. Inmiddels zijn we een beetje gewend en spelen we vaak met elkaar en de andere kittens. Ook vinden we het spelen met mensen leuk, je weet wel, achter van die touwtjes met veren en belletjes aanrennen en zo. Wat we nog wel spannend vinden, is als mensen gaan lopen. Klinkt misschien gek, maar ja, toen we nog op straat rondzwierven werden we vaak weggejaagd door ze en dan liepen ze op ons af. We moeten er gewoon nog even aan wennen dat als ze lopen dit niet meer betekent dat we weg moeten.

Ons gastgezin denkt dat als er iemand is die wat geduld met ons heeft, we mensen steeds meer vertrouwen en dit wel overgaat. Want als we met mensen spelen komen we al echt super dichtbij. En als we lekker liggen te chillen en ze komen naar ons toe om ons te aaien, dan rennen we niet weg. We knorren er zelfs na een paar aaien op los! We zijn nu zelfs zover dat we ook naar je toe durven te komen voor een kroel of zelfs om op je schoot te komen liggen.

Omdat we zoveel samen hebben meegemaakt willen we graag bij elkaar blijven. Andere katten vinden we leuk, hond zijn we inmiddels aan gewend. We zouden op den duur graag ook naar buiten willen. Kleine kinderen liever niet, die grote zijn prima.