Tadaaaa! Daar ben ik dan: Isra, de zeldzame rode godin uit het zuiden.
Een prachtig klein rood poezeltje, met een groot karakter.

Ik weet precies wat ik wil.  Ik ben lief en speels, dat zeker, maar ik laat ook heel duidelijk merken wanneer het voor mij even genoeg is.
Mijn broer? Die is de sul van de familie. Mijn moeder? Een pittige tante. En ik? Ik heb van allebei wat meegekregen.

Ik blijf natuurlijk een rode dame… en ja, ik weet dat ik mooi ben. En ook lief, snel, grappig, koddig en speels,  dus vind ik zelf dat ik álles mag.
Althans, dat denk ik dan. Want als ik één keer “nee” hoor, dan weet ik: oké, dat was dus niet de bedoeling.
En dan? Dan verzin ik gewoon iets anders leuks om te doen.

Mijn gastgezin zegt dat ik een bijzonder poesje ben: zachtaardig, een tikkeltje onzeker soms, maar slim genoeg om dat heel goed te verbergen.

Bij andere katten ben ik speels, en honden? Die vind ik nog een beetje spannend, maar hé… ik ben niet voor niets een slimme meid. Dat leer ik wel!